Leonardo da Vinci (April 15, 1452–May 2, 1519) was an artist, humanist, scientist, philosopher, inventor, and naturalist during the Italian Renaissance. His genius, says his biographer Walter Isaacson, was his ability to marry observation with imagination and to apply that imagination to intellect and its universal nature. Walter Isaacson, a professor of history at Tulane, has been CEO of the Aspen Institute, chair of CNN, and editor of Time. He is the author of 'Leonardo da Vinci; The Innovators; Steve Jobs; Einstein: His Life and Universe; Benjamin Franklin: An American Life; and Kissinger: A Biography, and the coauthor of The Wise Men: Six Friends and the World They Made. Porträt eines Mannes (vermutlich Leonardo da Vinci), Francesco Melzi, um 1510 Franceso Melzi war ein langjähriger Schüler Leonardos. Seine Zeichnung zeigt mit hoher Wahrscheinlichkeit Leonardo im Alter von ca. 55 Jahren Porträt eines Mannes (vermutliches Selbstbildnis), Leonardo da Vinci, um 1512 Lange Zeit für ein Selbstbildnis gehalten, wird die Zeichnung zunehmend kritischer betrachtet Leonardo da Vinci. Leonardo da Vinci es uno de los artistas e inventores mas conocidos de la historia de la humanidad. Personaje característico del Renacimiento, cuyos aportes han trascendido en el paso de los años. ¡A continuación les brindaremos una breve biografía sobre él! Kliknij na kolorowanki Rysunek Leonarda da Vinci aby otworzyć wersję do druku lub pokoloruj online (kompatybilne z tabletami iPad i z systemem Android). Mogą zainteresować Cię także kolorowanki z kategorii Leonardo da Vinci, Traktat o malarstwie. Leonardo da Vinci [ ˌleoˈnardo da ˈvːintʃi] (* 15. April 1452 [1], vermutlich in Anchiano, bei Vinci; [2] † 2. Mai 1519 auf Schloss Clos Lucé, Amboise; eigentlich Lionardo di ser Piero da Vinci [3] [Sohn des (Mes)ser Piero aus Vinci]) war ein italienischer Maler, Bildhauer, Architekt, Anatom, Mechaniker, Ingenieur und Naturphilosoph. Er . Był największym z dziwaków i nic na to nie poradzimy Odsłuchaj Był najbardziej ciekawskim człowiekiem w historii i pierwszym wynalazcą roweru. Dlaczego niebo jest niebieskie ? W jaki sposób powstają chmury? Jak wygląda język dzięcioła? Nurtowały go rzeczy, którymi dorośli nie zaprzątają sobie głowy – pisze Walter Isaacson w najnowszej biografii Leonarda Da liczy 800 stron, czyta się lekko i z zaciekawieniem. Autor bestsellerowych biografii Steve’a Jobsa i Alberta Einsteina wziął na warsztat prawdziwego człowieka renesansu. Leonardo da Vinci był wizjonerem, który urodził się zdecydowanie zbyt wcześnie. Jego wynalazki wyprzedzały jego epokę o ok. 400 lat. Isaacson nie stworzył portretu Leonarda jako malarza, tylko zajął się całościowym obrazem artysty, którego działalność nie ograniczała się jedynie do obrazów. Był wynalazcą, jego głód wiedzy był nienasycony. Nikt przed nim nie zdołał w metodyczny sposób wyjaśnić w jaki sposób ptaki unoszą się w powietrzu. Leworęczny homoseksualista i wegetarianin. Miłośnik różowych szat, najchętniej z lnu i właściciel idealnie wyczesanej długiej Leonardo żył w XXI wieku, można by spokojnie nazwać go hipsterem. Jak stwierdził krytyk sztuki z „New Yorkera”: Leonardo był największym z dziwaków i nic na to nie poradzimy. Który nerw umożliwia ruch oka i sprawia że poruszenie jednego oka pociąga za sobą ruch drugiego? Nadmuchaj płuca świni i zaobserwuj czy zwiększają swoją objętość wszerz i wzdłuż czy jedynie wszerz? To tylko kilka z tysięcy pytań, które można znaleźć w notatkach Leonarda da Vinci. Przez całe życie zapełnił swoimi zapiskami, szkicami i rysunkami ponad 7200 stron, które się zachowały, ale było ich o połowę więcej. Kolekcja 72 stron notatek dotyczących geologii i hydrologii, sporządzone 500 lat temu należy obecnie do Billa biografia opiera się przede wszystkim na rękopisach Leonarda, które znajdują się w Mediolanie, Florencji, Paryża, Madrytu, Londynu. Autor wykonał morderczą pracę ponieważ musiał odbyć pielgrzymki do wszystkich tych miejsc. Tym, co napędzało jednego z najsłynniejszych artystów na świecie, był głód wiedzy, który wynikał również z tego, że Leonardo nie otrzymał żadnego formalnego wykształcenia. Stworzył dwa najsłynniejsze w historii sztuki obrazy: „Ostatnią Wieczerzę” i „Monę Lisę”, ale był w takim samym stopniu malarzem co inżynierem i skórę z nieboszczykówNaukowe poszukiwani stanowiły napęd dla jego sztuki. Ściągał skórę z nieboszczyków, by znaleźć mięśnie odpowiedzialne za poruszanie kącikami ust, a potem namalował najsłynniejszy uśmiech na świecie . Badał ludzkie czaszki, sporządzał szkice kości na których pokazywał kolejne warstwy tkanek, by w końcu namalować Świętego Hieronima na pustyni i jego wychudzone ciało w na dwór Sforzów w charakterze muzyka, przywożąc władcy Mediolanu dar w postaci własnoręcznie zaprojektowanej przez siebie liry. Opracował maszynerię do zmiany scenografii, a także pomysłowe urządzenie pozwalające aktorom unosić się w powietrzu. Niektóre z urządzeń tworzonych na potrzeby spektakli, zwłaszcza mechaniczne ptaki skłoniły artystę do obserwowania lotu ptaków i wymyślania machin latających. Jak podkreśla autor książki, w przeciwieństwie Do Newtona czy Einsteina nie otrzymał w darze od Boga czy też od natury wybitnego umysłu czy mocy przetwarzania olbrzymiej ilości informacji. Ledwo radził sobie z czytaniem po łacinie i pisemnym zaprojektował wiele wyjątkowo lekkich, a zarazem mocnych mostów. Stworzył projekt przerażającego rydwanu z potężnymi kosami, jeden z najbardziej niepokojących. Nikt przed nim nie zdołał w metodyczny sposób wyjaśnić w jaki sposób ptaki unoszą się w sobie sprawę, że ptaki unoszą się w powietrzu nie tylko dlatego, że biją skrzydłami w powietrzu, ale także dlatego, że machanie skrzydłami wytwarza siłę, która pcha ptaka przed siebie, a ciśnienie powietrza maleje podczas opływania zakrzywionej górnej powierzchni skrzydeł. Górna część skrzydeł jest bardziej zakrzywiona niż dolna, podobnie jest w tak dawno temu brytyjska sieć telewizyjna zleciła skonstruowanie lotni na podstawie jednego z rysunków Leonarda. Zaprojektowana 500 lat wcześniej okazała się zdolna do wiele wynalazków których potem nie zrealizował, projekt gigantycznej kuszy, czołg, statek podwodny czy pierwowzór karabinu maszynowego. Pasje architektoniczne realizował głównie na papierze w postaci twórczych wizji, które nigdy nie zostały urzeczywistnione. Najlepszym przykładem są opracowane przez niego plany miasta idealnego. Miasto było dla niego żywym organizmem, który oddycha w którym krążą życiodajne płyny i który wytwarza wymagające odprowadzenia nieczystości. Nieco wcześniej zaczął badać krążenie krwi oraz innych płynów w ciele człowieka. Posługując się analogią próbował obmyślić najlepsze możliwe systemy cyrkulacji. Począwszy od obiegu handlowego po usuwanie zwyczaj przechadzać się ulicami z zawieszonym u pasa notatnikiem, wypatrując osób o przesadnie wyrazistych rysach twarzy, które nadawały by się na modeli, potem zapraszał ich do swojego domu na kolację .Był ponadprzeciętnie przystojnyCo ciekawe zachowały się relacje jemu współczesnych, którzy zachwalali jego urodę. Wynika z nich, że był ponadprzeciętnie przystojnym mężczyzną. Artysta nie stronił od różu, nosił się barwnie i miał swój styl. Opisywano go jako mężczyznę niezwykle pięknego i pełnego go w Mediolanie nie tylko z talentów, ale także z pięknej aparycji ,muskularnej sylwetki oraz uroku osobistego. Miał słabość do kolorowych strojów, często zakładał różową tunikę do kolan, choć w tamtym czasie większość ludzi nosiła dłuższe szaty. Niczego nie posiadał gdyż mało pracował dla zarobku, ale zawsze miał koło siebie służbę oraz trzymał konie. Wielką sympatią darzył wszystkie inne zwierzęta. Przechodząc przez plac, gdzie sprzedawano ptaki wydobywał je z klatek, a płacąc żądana cenę, puszczał je w powietrze i w ten sposób przywracał im straconą wolność. Z powody miłości do zwierząt większą cześć życia był wegetarianinem, choć zachowane w notatnikach listy zakupów świadczą o tym, że kupował mięso dla gości – pisze Walter nazywany „da Vincim” tak jakby było to jego nazwisko, tymczasem człon „da Vinci” odnosi się do miejsca urodzenia i oznacza z (miasta) Vinci. Vinci to toskańskie miasteczko położone 30 kilometrów na zachód od Florencji w Toskanii. Jednym z jego życiowych planów było uratowanie Toskanii przed katastrofalnymi powodziami. Aby było to możliwe wymyślił, że trzeba zmienić bieg rzeki Arno, która notorycznie zalewa miasteczka. Leonardo spędził nad tym projektem aż 40 lat, ale niestety nigdy go nie zrealizował. Nawet dzisiaj, mimo znaczącego postępu techniki, Toskania wciąż jest zagrożona temat jego dzieciństwa nie zachowało się wiele pewnych informacji, które w jego biografiach mieszają się z legendami. Autor nowej biografii już na początku poszukiwań odkrył, że wiele z tego co wiadomo o życiu artysty uległo mitologizacji, pozostaje tajemnicą lub kwestią sporną. Najważniejszym, pierwszym biografem Leonarda urodzonym 8 lat przed śmiercią Leonarda w 1511 roku był Giorgio Vasari. Poza faktami znajdziemy u niego sporo plotek konfabulacji i niezamierzonych błędów. Jak chociażby taką barwną anegdotę, że nauczyciel oszołomiony talentem ucznia zdecydował się porzucić malarstwo. „Odkryłem słabe strony Leonarda. Popełniał błędy, np. nie kończył obrazów, porzucił pracę nad „Pokłonem trzech króli”, „Świętym Hieronimem na pustyni”. W rezultacie istnieje dziś nie więcej niż piętnaście dzieł, których autorstwo można przypisać całkowicie jemu. – pisze Isaacson. Przyjmował zamówienia, ale ich nie kończył. Zraził w ten sposób do siebie wielu ludzi. Być może to spowodowało, że jako 30-latek opuścił Florencję i na 18 lat osiadł w na artystę działającego na przełomie XV i XVI wieku, trzeba przyznać, że wiemy o Leonardzie całkiem sporo. Zadanie wiernego przedstawienia artysty wydaje się tym bardziej karkołomne, że wśród tysięcy stron notatek niewiele zapisków dotyczy życia osobistego. Do powstałych już koncepcji i teorii autor książki podchodzi w sposób krytyczny. Da Vinci przedstawiony jest nie tylko jako malarz, ale również genialny wynalazca. Dzięki temu jego biografia ma charakter bardziej wszechstronny od Vinci przyszedł na świat jako nieślubne dziecko, gdyby pochodził z prawego łoża prawdopodobnie zostałby notariuszem tak jak jego ojciec. Matka Leonarda urodziła się w ubogiej chłopskiej rodzinie. Caterina nawiązała romans z 24-letnim Pierem da Vinci, który był już wówczas osobą wpływową i majętną, zawarcie związku małżeńskiego nie wchodziło w grę. Leonardo byłby kiepskim notariuszem, zbyt szybko się nudził i rozpraszał, zwłaszcza gdy jakieś zajęcie przestawało być dla niego artystycznym wyzwaniem, a zaczynało się rutyną. Był mańkutem i pisał od prawej do lewej strony. Leworęczność Leonarda wpłynęła także na jego technikę rysowania. Rysował zawsze od prawej do lewej, tak aby nie rozmazywać ręką naniesionych na papier także z hojności i gotowości do dzielenia się z innymi wszystkim, co posiadał. Był tak szczodry, że zawsze chętnie gościł pod swym dachem i karmił wszystkich przyjaciół, zarówno tych biednych, jak i go mężczyźniAutor analizując tysiące stron jego rękopisów natrafił na listę spraw do zrealizowania. Jeden z najciekawszych punktów brzmi: Co niedziela chodź do sauny, aby oglądać nagich mężczyzn. Mogły za tym przemawiać zarówno względy natury estetycznej jak i jak i anatomicznej. Faktem jest, że Leonarda pociągali mężczyźni, zarówno pod względem emocjonalnym jak i seksualnym. W przeciwieństwie chociażby do Michała Anioła wydawał się pogodzony ze swoją orientacją. Na przestrzeni lat przez pracownię oraz dom Leonarda przewinęło się wielu młodych, urodziwych mężczyzn. Jednym z pierwszych męskich towarzyszy Leonarda był młodziutki muzyk z Florencji Atalatne Migliorotti, którego da Vinci uczył grać na lirze. W 1480 roku gdy Atalante miał trzynaście lat, artysta narysował jego portret. Wyruszył wraz z Leonardem w podróż do Mediolanu gdzie wkrótce rozpoczął całkiem udana karierę muzyczną. Zaśpiewał na przykład jedną z głównych partii w operze wystawionej w znaleziono żadnych informacji o tym by da Vinci utrzymywał jakiekolwiek intymne relacje z kobietami, co więcej zdarzało mu się zupełnie otwarcie dawać wyraz obrzydzeniu odczuwanemu na myśl o heteroseksualnym stosunku płciowym. Miłość homoseksualna była we Florencji w tych czasach tak rozpowszechniona, że słowo Florenzer stało się w Niemczech potocznym określeniem homoseksualisty. Nie zmieniało to jednak faktu, że w myśl obowiązującego we Florencji prawa praktyki homoseksualne były przestępstwem o czym przekonał się na własnej skórze Leonardo, który padł ofiarą anonimowych oskarżeń o „sodomię”.Rysunki i szkice świadczą o tym, że męskie ciało fascynowało go bardziej niż kobiece. Rysując nagich mężczyzn Leonardo bardzo często przedstawiał całą postać modela. Z kolei wszystkie namalowane przez niego kobiety z wyjątkiem Ledy z zaginionego obrazu „Leda z łabędziem” są w pełni ubrane i ukazane od pasa w górę. Należy jednak podkreślić, że da Vinci w przeciwieństwie do Michała Anioła potrafił po mistrzowsku obrazować kobiety. Wszystkie jego kobiece obrazy począwszy od portretu „Dama z łasiczką” po „Mona Lisa” cechuje psychologiczna ciało stanowi odpowiednik świataProwadził studia anatomiczne, chciał wiedzieć, które nerwy wychodzą bezpośrednio z mózgu, a które odpowiadają za konkretne ekspresje mimiczne. Przeprowadził ok. 30 sekcji zwłok ludzi, kilka sekcji zwłok konia, niedźwiedzia, a nawet małpy. Zawsze porównywał otaczający świat do anatomii ludzkiego ciała. Szukał analogii pomiędzy rozgałęziającym się drzewem, a siecią naczyń krwionośnych. Tę samą zbieżność dostrzegał w rzece i jej idee zharmonizowania architektury z proporcjami ciała ludzkiego. Ukoronowaniem studiów Leonarda nad tym zagadnieniem był jego słynny rysunek „Człowiek Witruwiański”, który stal się symbolem harmonii pomiędzy człowiekiem, a rzymski oficer i inżynier z I wieku przed naszą erą jest autorem jedynego zachowanego do dzisiaj klasycznego traktatu o architekturze. Leonardo był zafascynowany dziełem Witruwiusza ponieważ w skonkretyzowany sposób wyrażał ideę, że wszelkie dziedziny sztuki, a także zasady rządzące światem wywodzą się z proporcji, których wyrazem jest ciało napisał słynne zdanie: Starożytni nazywali człowieka mniejszym światem i jest to określenie w pełni zasłużone, albowiem ludzkie ciało stanowi odpowiednik świata. Witruwiusz zastosował tę analogię w projektach świątyń, które jego zdaniem mają odzwierciedlać proporcje ludzkiego ciała w taki sposób, że plan budowli w rzucie poziomym powinien odpowiadać układowi członków ciała człowieka leżącego na plecach. Opisy proporcji ludzkiego ciała Witruwiusza zainspirowały Leonarda do przeprowadzenia własnych obliczeń. Po wyliczeniu ludzkich proporcji opisał geometryczny eksperyment polegający na wpisaniu ludzkiego ciała w koło oraz w rozstawisz nogi na tyle by zmniejszyć swój wzrost o jedną czternastą i rozłożysz ramiona w taki sposób by czubki wyprostowanych palców znalazły się w jednej linii z czubkiem głowy to środek twojej sylwetki stanowić będzie pępek, a przestrzeń miedzy nogami stanowić będzie trójkąt równoboczny. Na obrazie pępek mężczyzny wyznacza dokładnie środek koła, a genitalia środek umiejętność łączenia nauk humanistycznych, ścisłych i przyrodniczych, której symbolem stał się „Człowiek wirtuwiański”, uczyniła Leonarda najbardziej kreatywnym geniuszem w dziejach da Vinci – geniusz, wizjoner, zwykły człowiek. Wyjątkowa książka Waltera Isaacsona już wkrótce w Polsce. Książka ukazała się nakładem Insignis Media. Edyta OchmańskaObserwuje, słucha, czyta i podróżuje. A potem nie może się powstrzymać, żeby o tym nie napisać. Pytanie, które najczęściej zadaje, brzmi: co o tym myślisz? Interesuje ją wszystko, co niekonwencjonalne i wyprzedzające epokę. Jest żądna wiedzy, ciekawa świata i ludzi. Od kilkunastu lat pracuje jako dziennikarka. Pisała dla takich tytułów, jak „Trendy Art of Living” czy „Dziennik. Gazeta Prawna”. Uwielbia Włochy i mistykę. Z wielką determinacją próbuje nauczyć się włoskiego. Nie lubi zimna, tłumu i hałasu. Jest uzależniona od kina, więc wolny czas najchętniej spędza w ciemnej sali kinowej. Często jeździ na rowerze i ćwiczy jogę. Do siebie i życia podchodzi z dystansem. Czasami chciałaby być Są cytaty innych osób o Leonardzie da Vinci, Leonardo di ser Piero da Vinci (1452 - 1519) - Włoch, człowiek-symbol epoki renesansu, wszechstronnie utalentowany wizjoner: malarz, architekt, filozof, pisarz, muzyk, matematyk, mechanik, odkrywca, anatom, wynalazca, geolog. Powiązane tematy: architektura • Profesje Leonarda da Vinci: filozof; poeta; naukowiec; malarz, plastyk, rysownik; muzyk; architekt; wynalazca • Narodowość: włoska • Data urodzenia: czwartek, 15 kwietnia 1452 • Data śmierci: piątek, 2 maja 1519 Wybierz cytaty Leonarda da Vinci według kategorii Leonardo da Vinci o Bogu, Bogach (5) Leonardo da Vinci o pięknie (3) Leonardo da Vinci o alkoholu (1) Leonardo da Vinci o biedzie (1) Leonardo da Vinci o biznesie (1) Leonardo da Vinci o cierpieniu, smutku (4) Leonardo da Vinci o czasie (4) Leonardo da Vinci o człowieku, ludziach (11) Leonardo da Vinci o dobru (2) Leonardo da Vinci o umyśle, duszy (12) Leonardo da Vinci o dniu (1) Leonardo da Vinci o ekonomii (2) Leonardo da Vinci cytaty filozoficzne (28) Leonardo da Vinci finansowe (2) Leonardo da Vinci o głupocie (5) Leonardo da Vinci o kosmosie, wszechświecie (2) Leonardo da Vinci o kulturze i sztuce (10) Leonardo da Vinci o literaturze, o książkach (1) Leonardo da Vinci o matematyce (1) Leonardo da Vinci o miłości (4) Leonardo da Vinci o etyce i moralności (7) Leonardo da Vinci o muzyce (1) Leonardo da Vinci o mądrości (5) Leonardo da Vinci o młodości, młodość (1) Leonardo da Vinci o nadziei (2) Leonardo da Vinci o narodach (3) Leonardo da Vinci o nauce, naukowe (11) Leonardo da Vinci o niebie (3) Leonardo da Vinci o sobie (5) Leonardo da Vinci obserwacje (17) Leonardo da Vinci o oczach (2) Leonardo da Vinci o pamięci (1) Leonardo da Vinci cytaty katastroficzne, pesymistyczne (1) Leonardo da Vinci cytaty pochwalne (2) Leonardo da Vinci porady (30) Leonardo da Vinci o pracy (1) Leonardo da Vinci o prawdzie (1) Leonardo da Vinci o prawie (1) Leonardo da Vinci o przyjaźni (1) Leonardo da Vinci o przyrodzie, naturze, biologii (7) Leonardo da Vinci cytaty pytające (2) Leonardo da Vinci o radości (1) Leonardo da Vinci o snach (1) Leonardo da Vinci o sercu (1) Leonardo da Vinci o sile (1) Leonardo da Vinci o starości (1) Leonardo da Vinci o strachu (1) Leonardo da Vinci o sukcesie (1) Leonardo da Vinci o szaleństwie (1) Leonardo da Vinci o wodzie (2) Leonardo da Vinci o wolności (2) Leonardo da Vinci o wyobraźni (1) Leonardo da Vinci o władzy (1) Leonardo da Vinci o zaufaniu (1) Leonardo da Vinci o zdrowiu (3) Leonardo da Vinci o zwierzętach (5) Leonardo da Vinci o złu (7) Leonardo da Vinci o śmierci (3) Leonardo da Vinci o świecie (1) Leonardo da Vinci o życiu (33) ↓↓ pokaż więcej kategorii ↓↓ Galeria - kliknij aby powiększyć Losowy obrazek z cytatem - co 10 minut losowanie Umieść ten obrazek na swojej stronie / blogu, kopiując kod html poniżej, a co 10 minut pojawi się losowy cytat Leonarda da Vinci: Zły to uczeń, który nie przewyższa swego mistrza. Złe towarzystwo wciąga dobrych w zgubę. Zgłębiaj naukę, którą jest sztuka i sztukę, którą jest nauka. Zawiść rani fałszywymi oskarżeniami. Zawiść przedstawia się z figą, zwrócona ku niebu, gdyż gdyby mogła użyłaby swych sił przeciw Bogu. Zaślepia nas ignorancja i wiedzie na manowce. O! przeklęci śmiertelnicy, otwórzcie wreszcie oczy! Zaledwo zrodzi się cnota, rodzi przeciwko sobie zawiść; i prędzej spotkasz ciało bez cienia niż cnotę bez zawiści. Wypróbowałem również, że jest wielce pożyteczne, jeśli spoczywając w ciemności w swym łóżku, powtarzać sobie będziesz zarysy powierzchni kształtów uprzednio studiowanych lub inne rzeczy godne subtelnych rozważań. Jest to czynność chwalebna i pożyteczna dla utwierdzenia rzeczy w pamięci. Wszystko jest powiązane ze wszystkim innym. Woda, której dotykasz w rzece, jest ostatkiem tej, która przeszła, i początkiem tej, która przyjdzie; tak samo teraźniejszość. Wielu kupowało i sprzedawało omamy i fałszywe cuda, oszukując głupią tłuszczę. Wiadomo, że rozpoznajemy wady raczej w dziełach cudzych niż własnych,... gdy malujesz, powinieneś mieć pod ręką płaskie zwierciadło i często oglądać w nim swe dzieło. Jeśli je bowiem ujrzysz w odwróconym odbiciu wyda się jakoby wykonane ręką cudzą i lepiej osądzisz swe błędy. Upewnij się, że znasz budowę wszystkiego, co chcesz przedstawić. Trzeba kontemplować i dużo myśleć. Kto mało myśli ten dużo traci. To miłość każe mi pamiętać, że tylko miłość czyni mnie świadomym. Ten, kto chce pozostać w dobrym zdrowiu, powinien unikać smutnych nastrojów i zachowywać radosny umysł. Tam, gdzie linię a – m przecina linia c – b, zbiegają się wszystkie zmysły. Strach powstaje wcześniej niż wszystko inne. Sprzedajesz nam, Boże, wszystkie dobra za cenę trudu. Spośród wspaniałych rzeczy, które można znaleźć wśród nas, istnienie nicości jest najwspanialsze. Od wieków obrazy Leonarda da Vinci intrygują historyków sztuki. Znawcy jego twórczości uważają, że w swych dziełach zawarł swego rodzaju przesłanie, którego z niewiadomych przyczyn, nie mógł wyrazić otwarcie. Co takiego kryje się w obrazach mistrza renesansu? Ostatnia wieczerzaPortret Isabelli d’EsteDama z łasiczkąSalvator MundiMona Lisa Ostatnia wieczerza Co na tym obrazie może łączyć Jezusa i Judasza? Legenda głosi, że do obydwu postaci malarzowi pozowała ta sama osoba. Podobno Leonardo „swojego Jezusa” znalazł podczas próby kościelnego chóru – przyszły model był jego członkiem. Praca poszła sprawnie, a artysta był zadowolony z efektu. Długo jednak nie mógł znaleźć nikogo, kto mógłby zapozować do postaci Judasza. Było to tak frustrujące, że odłożył prace nad obrazem aż na 3 lata. Wtedy też spotkał mężczyznę, który… pijany zasnął w rowie. Leonardo zaprosił go do współpracy. Gdy obraz został skończony, model wyznał, że 3 lata wcześniej pozował do roli Jezusa. Okazało się, że obydwoje o tym zapomnieli! Inną rzeczą wartą zwrócenia uwagi na tym obrazie, jest przewrócona solniczka obok Judasza. Przesąd głosi, że rozsypana sól zwiastuje nieszczęście, może to być bardzo symboliczne zważywszy na tematykę obrazu – moment, gdy Jezus oznajmia, iż jeden z jego uczniów dopuści się zdrady. Portret Isabelli d’Este Obraz został niedawno znaleziony i według naukowców jest autorstwa Leonarda da Vinci. Wskazuje na to pigment i podkład identyczny z tymi, których używał artysta, a także sama postać kobiety – jest ona niewiarygodnie podoba do Mona Lisy. Tylko spójrzcie na ten uśmiech! Dama z łasiczką To jedno ze słynniejszych dzieł Leonarda da Vinci, niedawno poddano analizie specjalnym skanerem. Wyniki bardzo zaskoczyły badaczy. Okazało się, że na początku nie było na nim żadnej łasiczki! Przynajmniej dwie wersje portretu zostały namalowane na płótnie, zanim przybrały formę, którą znamy teraz. Dwie pierwsze,e nie przedstawiały żadnego zwierzęcia – łasiczka została domalowana dużo później. Salvator Mundi Jeśli przyjrzyj się bardzo dokładnie, zauważysz, że kula w dłoni Jezusa jest przezroczysta. Leonardo, który dokładnie studiował prawa optyki, powinien wiedzieć, że tło kryjące się za kryształową kulą nie może pojawić się w ten sposób. Tło powinno być powiększone i nieostre! Mona Lisa To chyba najbardziej intrygujący obraz mistrza renesansu. Kryje w sobie wiele tajemnic, które co i rusz próbują rozwikłać naukowcy, doszukując się w obrazie coraz większej ilości szczegółów i niedopatrzeń. Mało kto jednak wie, że nie tak dawno temu obraz próbowano zniszczyć. W 1956 roku niejaki Ugo Ungaza rzucił w obraz kamieniem! Od tamtej pory przy lewym łokciu tajemniczej Mona Lisy, można dojrzeć uszczerbek farby. A modelka tylko się na to uśmiecha… Znacie inne ciekawostki powiązane z genialnym Leonardo da Vinci? Podzielcie się z nami! Kliknij, aby ocenić ten post! [Całkowite: 5 Średnia: 5] Życie Leonardo da Vinci jest bogate w liczne ciekawostki i anegdoty. Ten pochodzący z Włoch wizjoner niewątpliwie wyprzedzał epokę, w której żył o co najmniej kilkaset lat. Zobacz, co wchodziło w skład jego diety, jakie były jego ostatnie słowa oraz jakie sekrety kryją w sobie największe dzieła Leonarda. Leonardo da Vinci – ciekawostki z życia Biografia Leonarda da Vinci od wielu lat wzbudza niemałe sensacje. Większość ludzi doskonale zna podstawowe informacje o Leonardzie da Vinci - kim był i co robił, ale mało kto wie o tych ciekawostkach: Da Vinci nie lubił się spieszyć lub pracować pod przymusem – często odkładał wiele rzeczy na później lub nie kończył swoich dzieł. Leonardo da Vinci pisał tzw. ,,pismem lustrzanym”. Leonardo był wegetarianinem, ale chociaż sam nie jadał mięsa to często kupował je dla swoich czeladników. Ostatnie słowa Leonarda da Vinci brzmiały: „Obraziłem Boga i ludzkość, robiąc za życia tak niewiele” – pokazuje to jak surowy stosunek miał sam do siebie. Jego iloraz inteligencji szacowany jest w zakresie 200 – 250. Potrafił żonglować. Leonardo interesował się anatomią, by lepiej poznać ciało człowieka przeprowadził kilkadziesiąt sekcji na zwłokach wykopanych z cmentarzy. Da Vinci kupował ptaki w klatkach na targach po to, aby wypuszczać je na wolność. Leonardo chronił swoje notatki przed innymi osobami poprzez celowe popełnianie błędów w zapiskach. Ostatnia wieczerza – ciekawostki Obrazy Leonarda da Vinci cieszą się ogromną sławą, a ”Ostatnia wieczerza” to jedno z najsłynniejszych malowideł, które wyszły spod ręki malarza. Powstało na zamówienie księcia Ludwika Sforzy, między 1494 a 1498 rokiem. Znajduje się w refektarzu, czyli jadalni klasztoru dominikanów przy kościele Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Malowidło jest imponujących rozmiarów – ma 8,8 metra długości i 4,6 metra wysokości. Obraz nie jest umieszczony w ramie - namalowany został na ścianie. Mimo to ”Ostatnia wieczerza” nie jest freskiem, ponieważ fresk to technika malarska polegająca na malowaniu farbami na mokrym tynku, co wymaga od twórcy szybkiej pracy. Tymczasem Leonardo podczas tworzenia dzieła zastosował nowatorską i nietypową ”suchą” technikę - użył farb temperowych wymieszanych z olejnymi, które nakładał na zagruntowaną ścianę. Dzięki temu nie musiał spieszyć się podczas malowania, co skutkowało tym, że każdy, nawet najmniejszy szczegół obrazu był perfekcyjny i dopracowany. Niestety, technika ta okazała się nietrwała – jeszcze za życia Leonarda, obraz zaczął płowieć i łuszczyć się. Co ciekawe, Leonardo na widniejącym na obrazie stole umieścił pomarańcze. Jest to niedopatrzenie ze strony mistrza, ponieważ te pojawiły się na Bliskim Wschodzie dopiero kilka setek lat po Chrystusie. Człowiek witruwiański – ciekawostki "Człowiek witruwiański" to rysunek przedstawiający nagiego mężczyznę w dwóch nałożonych na siebie pozycjach, wpisaną jednocześnie w okrąg i w kwadrat. Według tekstu, którym opatrzony jest szkic jest on ilustracją do fragmentu Księgi III traktatu „O architekturze ksiąg dziesięcioro”. To dzieło autorstwa rzymskiego architekta Witruwiusza poświęcone jest proporcjom ludzkiego ciała. Przez wiele lat istniało przekonanie, że rysunek przedstawia idealną ludzką sylwetkę. Tymczasem, według niektórych ekspertów z dziedziny medycyny, mężczyzna przedstawiony na szkicu cierpiał na przepuklinę pachwinową. Mona Lisa – ciekawostki Mona Lisa to niewątpliwie jeden z najsłynniejszych obrazów na całym świecie. Wokół dzieła narosło wiele teorii spiskowych. Zazwyczaj dotyczą tego, kto znajduje się na obrazie. Powszechnie uważa się, że modelką była 24-letnia Lisa Gherardini, małżonka handlowca z Florencji. Istnieje jednak teoria, że Mona Lisa to sam Leonardo da Vinci w damskiej odsłonie. Kolejna kontrowersja dotyczy uśmiechu osoby uwiecznionej na malowidle. Niektórzy twierdzą, że kobieta uśmiecha się, a niektórzy, że nie. Jaka jest prawda? Odpowiedź na to pytanie najprawdopodobniej zna tylko sam Leonardo. Leonardo da Vinci – wynalazki Dzieła Leonarda da Vinci to nie tylko malowidła. Mnóstwo zapisków w jego notatkach dotyczyło projektów technicznych. Zresztą sam Leonardo wolał myśleć o sobie bardziej w kategoriach inżyniera, niż artysty. Wśród głównych zainteresowań technicznych Leonarda znajdowała się hydraulika, latanie i maszyny wojenne. Chociaż wiele z jego projektów nie działaby po zbudowaniu, to należy podkreślić, że rozwiązania i pomysły techniczne Leonarda wyprzedzały erę, w której żył o dobre kilkaset lat. Wśród projektów Leonarda można wymienić: łódź podwodną, maszyny łatające, np. samolot i śmigłowiec, spadochron, koparki, projekt czołgu napędzanego ludzkimi mięśniami, dźwigi, a nawet strój płetwonurka. Zobacz także: Leonardo da Vinci – cytaty Leonardo w swoich notatkach spisał wiele swoich myśli i poglądów. Niektóre zachwycają swoją mądrością zamkniętą w prostocie. Oto najsłynniejsze z nich: ,,Prawda jest zawsze tylko córką czasu.” ,,Piękno rzeczy śmiertelnych mija, lecz nie piękno sztuki.” ,,Być stałym nie znaczy ciągle zaczynać, lecz wytrwać.” ,,Kto mało myśli, błądzi wiele.” ,,Kto zła nie karze, każe je czynić.” ,,Lepiej umrzeć niż żyć bez wolności.” ,,Mądrość to córka doświadczenia.” ,,Prostota jest szczytem wyrafinowania.” Kultura i sztuka Ciekawostki o Damie z gronostajem Jedyne dzieło Leonarda da Vinci w polskich zbiorach Portret damy z gronostajem jest jedynym w polskich zbiorach obrazem Leonarda da Vinci i jednym z czterech zachowanych portretów kobiecych namalowanych ręką mistrza. Zamówiony przez księcia Mediolanu dla ukochanej kobiety, matki jego syna, pełen jest alegorii mających ukazać uczucie łączące tych dwoje ludzi, ale jednocześnie nie informować o tym fakcie wprost. Cecylia Gallerani była posiadaczką obrazu aż do swojej śmierci. Los zrządził, że trafił on potem do Polski i nadal stanowi nasze dobro narodowe. 1Dama z gronostajem jest jednym z zaledwie czterech zachowanych portretów kobiet namalowanych przez Leonarda da Vinci. Pozosatałymi są: Portret Ginevry Benci - jedyny obraz pędzla Leonarda da Vinci znajdujący się w Stanach Zjednoczonych, prezentowany w National Gallery of Art w Waszyngtonie La Belle Ferroniere - przedstawiający Lucrezię Crivelli, kochankę Ludovica Sforzy, obraz prezentowany w Luwrze Mona Lisa - przedstawiający Lise Gherardini, żonę Francesca Gioconda, prezentowany w Luwrze 2Obraz został namalowany około 1489 -1491 roku. Wykonany jest w technice olejnej z użyciem tempery, na desce z drewna orzechowego o wymiarach 54,7 x 40,3 cm. Drewno jest cienkie, o grubości około 4-5 mm i pochodzi prawdopodobnie z tego samego drzewa, z którego artysta wykonał późniejszy portret - La Belle Ferroniere. 3Farba olejna, której użył Leonardo nie była popularna w tamtych czasach we Włoszech, została wprowadzona dopiero w latach 70. XIX w. Natomiast orzech był ulubionym drewnem Leonarda, inni malarze nie stosowali go powszechnie. 4Portret przedstawia Cecylię Gallerani, kochankę księcia Mediolanu, Ludovica Sforzę (Ludovico il Moro, Maur). Cecylia ukazana jest od pasa w górę, ciałem odwrócona jest delikatnie w prawo. Jej twarz natomiast zwraca się profilem, w trzech czwartych, w lewo. 5Z ustawieniem postaci koresponduje wyraz portretowanej twarzy. Dziewczyna spogląda zdecydowanie w prawo, w konkretny, nieznany punkt. Widoczny prawy kącik jej ust sprawia wrażenie lekkiego uśmiechu. Ramiona modelki są opuszczone. Lewe, ugięte w łokciu, ułożone jest poziomo wzdłuż pasa. Na nim rozciągnięte jest ciało białego gronostaja, którego szyja i głowa są podniesione. Gronostaj spogląda w tym samym kierunku co Cecylia. Prawa dłoń dziewczyny palcami dotyka futerka zwierzątka przy szyi, sprawiając wrażenie delikatnego głaskania. 6Nowością kompozycyjną Leonarda jest odwrócenie głowy modelki w kierunku przeciwnym do tego, w którym kieruje się jej ciało. Artysta osiąga dzięki temu efekt ruchu, dynamiki. Subtelna mimika twarzy Cecylii i zachowanie gronostaja, dodatkowo dodają obrazowi "prawdy" i "życia". Portret zdradza osobowość modelki, spełnia jedno z zasadniczych dążeń ówczesnych artystów - pragnienie, by za pomocą sztuki jak najwierniej odtworzyć rzeczywistość. 7Leonardo da Vinci zaangażowany był w teoretyczny spór z twórcami poezji o to, która z tych sztuk lepiej oddaje naturę. Leonardo stojący oczywiście po stronie malarstwa twierdził, że obraz, tak samo jak utwór poetycki, może wyrazić "myśl, ruch umysłu" osoby. Wydaje się, że portretem Cecylii Gallerani, dowiódł on wyższość sztuki malarskiej w możliwości odzwierciedlenia natury, włączając w tę sztukę możliwość ukazania charakteru portretowanej osoby. 8Da Vinci umieścił na portecie obok Cecylii gronostaja, który w renesansowej sztuce służył za alegorię czystości, niewinności oraz powściągliwości. Gronostaj wiązał się też z kulturą rycerską i bywał przedstawiany w medalach. Wizerunek gronostaja umieszany był także na przedmiotach wyposażenia ślubnego włoskich panien młodych, sugeruje to, że portret mógł być częścią jej wyposażenia zaręczynowego (okres powstania obrazu łączy się ze ślubem Cecylii z księciem Bergamino). 9Słowo "gronostaj" w języku greckim brzmi "galee" i sugeruje podobieństwo brzmieniowe z "gallerani". Skojarzenie to pozwoliło na identyfikację sportretowanej kobiety z Cecylią Gallerani - przez stulecia obraz znany był pod różnymi nazwami, a modelka pozostawała anonimowa lub kojarzona była z późniejszą ukochaną Ludovica Sforzy. Być może był to celowy zabieg mistrza, ułatwiający identyfikację. 10Od roku 1488 Ludovico Sforza nosił przydomek "Elmerino", czyli "Gronostaj", co związane było z nadaniem mu orderu gronostaja przez króla Neapolu. Jako, że Cecylia była kochanką Ludovica, a ten miał wkrótce poślubić inną, być może Leonardo w ten sposób chciał ukazać kochanków w miłosnym uścisku. Cecylia ponad to spodziewała się dziecka Ludovica, więc gronostaj na łonie modelki, posłużył jako alegoria macierzyństwa (zgodnie z antyczną tradycją gronostaj ułatwiał rozwiązanie).

ciekawostki o leonardo da vinci